Krokiew (dach płatwiowy)

Typ dachu przyjęty do obliczeń ogrywa bardzo istotna rolę ze względu na obciążenia środowiskowe typu śnieg oraz wiatr. Projektant może dokonać wyboru spośród czterech dostępnych opcji.

• dach dwuspadowy
• dachu pulpitowy
• dach typu dobudówka
• dach typu dobudówka poniżej okapu sąsiedniego dachu

Obliczenia krokwi można wykonać dla przekroju prostokątnego, wyjatkiem jest belka dwuteowa I-beam. Dla takiego przekroju można stosować materiały z drewna litego lub klejonego. Grupa produktów drewnopochodnych to belki z klejonych warstwowo fornirów LVL różnych procentów oraz belki dwuteowe. 

Krokwie mogą być wykonane również z płyt drewna klejonego krzyżowo CLT.

• drewno lite klasy C i D
• drewno klejone klasy Glc i Glh
• drewno klejone CLT
• belki LVL, GLVL
• belki dwuteowe I-beam
• płyty OSB/3, OSB/4
• płyty 3-warstwowe SWP
   

Dla przekrojów z materiałów klejonych warstwowo, dozwolona jest kontrola ułożenia lamel/fornirów (na płasko/na sztorc) oraz orientacja fornirów (wzdłuż/ w poprzek).

Dodatkowy moduł stal umożliwia rozszerzenie możliwości obliczeniowych o kształtowniki stalowe typu: dwuteownik, ceownik czy też rura.

Lokalizacja krokwi na połaci dachu wpływa na kilka aspektów. Krokwie na okapie szczytowym pracują w warunkach drugiej klasa użytkowania. Z kolei krokwie wewnętrzne w pierwszej klasie użytkowania. Ma to wpływ na wartość współczynników modyfikacyjnych.

• krokiew okapowa
• krokiew wewnętrzna

Innym aspektem jest odmiennych schemat obciążenia wiatrem dla krokwi szczytowej od strony nawietrznej i zawietrznej dachu.

Obciążenia środowiskowe ogrywają kluczową rolę w wymiarowaniu krokwi. Kluczowe są przyjęte wartości obliczeniowe, lecz nie tylko. Sposób oddziaływania na dach zamkniętego budynku jest odmienny, niż dla otwartej na wiatr altanki. Obciążenie połaci śniegiem będzie inne przy uwzględnieniu nawisu śnieżnego na okapie oraz możliwości zsuwania się śniegu po połaci.

• nawis śnieżny na okapie
• zsuwanie śniegu po połaci
• otwarcie konstrukcji na wiatr

Podstawowy układ składa się z dwóch podpór: murłaty oraz płatwi kalenicowej. Projektant może wprowadzić dowolną ilość dodatkowych punktów podparcie w postaci płatwi pośrednich, zarówno w obrębie budynku jak i poza nim (podparcie zadaszenia werandy). Płatwie mogą mieć przekrój prostokątny lub prostokątny z fazowaniem. Płatwie można ustawić pionowo lub rotować do płaszczyzny dachu.
Sztywność płatwi pośredniej wpływa na wyniki obliczeń krokwie. Dlatego jest ona uwzględniona w obliczeniach i określona po przez podanie maksymalnego rozstawu między punktami jej podparcia.
Standardowe oparcie krokwi na murłacie, płatwi pośredniej czy też płatwie kalenicowej realizowane jest za pomocą zaciosu.

Obciążenia własne takie jak ciężar konstrukcji oraz zabudowy połaci dachu wyznaczane są automatycznie na podstawie parametrów zapisanych w bazie materiałowej. Projektant ma możliwość zastosowania dodatkowych obciążeń w postaci sił lub momentów. Może zastosować obciążenia skupione, liniowe lub nawet powierzchniowe. 

• transfer obciążeń między obliczeniami
• siły lub momenty
• lokalny lub globalny układ współrzędnych
• skupione, liniowe, powierzchniowe
• jednorodne lub trapezowe
• własne, zmienne, wyjątkowe, sejsmiczne

Wyniki obliczeń prezentowane są w formie tabelarycznej, jako stopień wytężenia materiału. Dla ułatwienia doboru optymalnego przekroju, podane są wyniki dla przekrojów pochodnych w stosunku do bazowego. Dodatkowym ułatwieniem jest kolorystyczne oznaczenie wyników (czerwony – zielony – żółty). Dla przyjętego przekroju określony jest dozwolony rozstaw krokwi. Optymalizacji można dokonać poprzez  zmianę przekroju lub rozstawu krokwi.

• wytężenie przekroju
• dozwolony rozstaw
• maksymalne ugięcie
• nośność zaciosu
• warunek graniczne

Obliczenia elementów konstrukcji można ze sobą łączyć. Obliczeniowe reakcje podporowe krokwi mogą stanowić obciążenia dla płatwi pośrednich i kalenicowych. Powiązanie powstaje poprzez wskazanie pozycji obliczeniowej oraz właściwego węzła konstrukcji. Można określić w jakiej formie zostanie zrealizowane obciążenie: siły skupionej lub obciążenia liniowego.

Program generuje raporty obliczeniowe w formie dokumentów tekstowych. Projektant ma do wyboru kilka formatów: DOC, DOCX, PDF, RTF i ODT. Zakres informacji w raporcie można określić na czterech poziomach szczegółowości.

• skrócony
• standardowy
• szczegółowy
• bardzo szczegółowy

Wyniki obliczeń można przestawić w formie dokumentacji rysunkowej w formacie D-CAD 2D lub DXF. Rysunki mogą zawierać informacje obliczeniowe: wykresy sił wewnętrznych, linii ugięcia, obciążenia oraz reakcje podporowe. Program generuje również rysunki warsztatowe z szczegółowym wymiarowaniem elementu dla rzemieślnika.